Από την εποχή του Halsted και της ριζικής μαστεκτομής, ο εκτεταμένος μασχαλιαίος λεμφαδενικός καθαρισμός είχε αναγνωριστεί ως επέμβαση ακρωτηριαστική με ιδιαίτερη νοσηρότητα. Τυχαιοποιημένες μελέτες μας έχουν δείξει πλέον πως η χειρουργική παρέμβαση στη μασχάλη έχει προγνωστικό μάλλον παρά θεραπευτικό χαρακτήρα.
Κοινώς μας ενδιαφέρει περισσότερο να ξέρουμε αν υπάρχουν θετικοί λεμφαδένες και λιγότερο το πόσοι είναι. Από τα τέλη του 20ου αιώνα εφαρμόζεται ως gold standard τεχνική η βιοψία του λεμφαδένος φρουρού. Λεμφαδένας φρουρός είναι ο πρώτος λεμφαδένας που δέχεται τη λεμφική αποχέτευση από την περιοχή της βλάβης, είτε αυτό είναι μαστός είτε είναι η περιοχή ενός μελανώματος. Με την έγχυση κατάλληλων χρωστικών (ενός ραδιοϊσοτόπου ή μιας μπλε χρωστικής ή και των δύο) έχουμε τη δυνατότητα να τον ανιχνεύσουμε, να τον αφαιρέσουμε και να το βιοψίσουμε για να πάρουμε τις απαντήσεις που χρειάζονται για τον καθορισμό της περαιτέρω διαχείρισης. Η διαφορά έγκειται στη χρησιμότητα της πληροφορίας, καθώς στην περίπτωση του μελανώματος, ο λεμφαδενικός καθαρισμός των περιοχικών λεμφαδένων επί θετικού λεμφαδένος φρουρού είναι θεραπευτικός.